ΘΟΥΡΙΟΣ

(Ως πότε παλικάρια να ζούμε στα στενά
μονάχοι σα λιοντάρια στις ράχες στα βουνά) (2)

Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή
Παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή (2)

(Σπηλιές να κατοικούμε,να βλέπουμε κλαδιά
να φεύγουμ’ απ’ κόσμο για την πικρή σκλαβιά) (2)

Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή
Παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή (2)

( Να χάνουμε αδέρφια,πατρίδα και γονείς
Τους φίλους τα παιδιά μας κι όλους τους συγγενείς) (2)

Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή
Παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή (2)

ΣΑΡΑΝΤΑ ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ

Σαράντα παλικάρια
από τη Λε- από τη Λεβαδιά.
Πάνε για να πατήσουνε
την Τροπό- μωρέ την Τροπολιτσά.

Στο δρόμο που πηγαίνανε
γέροντ' α- μωρέ γέροντ' απαντούν.
"Γεια σου χαρά σου γέρο !!!"
"Καλώς τα τα- καλώς τα τα παιδιά.

Που πάτε παλικάρια
που πάτ' ορέ- που πάτ' ορέ παιδιά;"
"Πάμε για να πατήσουμε
την Τροπό- μωρέ την Τροπολιτσά !!!".

ΤΑ ΚΛΕΦΤΟΠΟΥΛΑ

Μάνα μου τα, μάνα μου τα κλεφτόπουλα,
τρώνε και τραγουδάνε, άιντε πίνουν και γλεντάνε.

Μα ένα μικρό, μα ένα μικρό κλεφτόπουλο,
δεν τρώει, δεν τραγουδάει, βάι δεν πίνει, δεν γλεντάει.

Μόν' τ' άρματα, μόν' τ' άρματα του κοίταζε.
Του ντουφεκιού του λέει: «Γεια σου Κίτσο μου λεβέντη!»

Τόσες φορές, τόσες φορές με γλύτωσες
απ' των εχθρών τα χέρια κι απ' των Τούρκων τα μαχαίρια.


ΚΛΕΦΤΙΚΗ ΖΩΗ

Μαύρη μωρέ πικρή ειν' η ζωή που κάνουμε (2)
Εμείς οι μαύροι κλέφτες, εμείς οι μαύροι κλέφτες (2)

Ολη μωρέ, όλη μερούλα πόλεμο (2)
όλη μερούλα πόλεμο το βράδι καραούλι (2)

με φό- μωρέ με φόβο τρώμε το ψωμί(2)
Με φόβο τρώμε το ψωμί, με φόβο περπατάμε (2)

Ποτέ μωρέ, ποτέ μας δεν αλλάζουμε (2)
ποτέ μας δεν αλλάζουμε και δεν ασπροφορούμε.

ΤΑ ΕΥΖΩΝΑΚΙΑ

Στην Αγιά Σοφιά αγνάντια βλέπω τα ευζωνάκια (2)
Ταευζωνάκιατακαημέναστουςπολέμουςμαυρισμένα
κλέφτικο χορό χορεύουν και τ’ αντίπερα αγναντεύουν.

Κι αγναντεύοντας την πόλη τραγουδούν και λένε: (2)
Τούτοι είν' οι χρυσοί της θόλοι,αχκατακημένηπόλη
να η μεγάλη εκκλησιά μας, πάλι θα γενεί δικιά μας.

Στην κυρά τη Δέσποινά μας πες να μη λυπάται
στις εικόνες να μη κλαίνε, τα Ευζωνάκια μας το λένε.(2)

Κι ο παπάς που 'ναι κλεισμένος μέσα στ' Αγιο Βήμα (2)
Τά Ευζωνάκια δε θ' αργήσει, νά 'βγεινατακοινωνήσει
και σε λίγο βγαίνουν τ' Αγια μέσα σε μυρτιές και βάγια.(2)

ΝΑΤΑΝΕ ΤΟ 21

Μου ξανάρχονται ένα- ένα χρόνια δοξασμένα
Να‘τανε το εικοσιένα να‘ρθει μια βραδιά

Να περνάω καβαλάρης στο πλατύ τ’ αλώνι
Και με τον Κολοκοτρώνη να ‘πινα κρασύ.

Να πολεμάω τις μέρες στα κάστρα
Και το σπαθί μου να βγάζει φωτιά
Και να κρατάω τις νύχτες μετ’άστρα
Και να φυλάω τα στενά.

Μου ξανάρχονται ένα -ένα χρόνια δοξασμένα
Να ‘τανε το εικοσιένα να ‘ρθει μια βραδιά.

Πρώτος το χορό να σέρνω στου Μοριά τις ράχες
Και ξωπίσω μου οι Μανιάτες και οι Ψαριανοί.
Κι όταν λαβωμένος γέρνω κάτω απ’τους μπαξέδες
Να με ρένουν μενεξέδες τ’ άστρα κι οι ουρανοί.

Να πολεμάω τις μέρες στα κάστρα
κα ιτο σπαθ ίμου να βγάζει φωτιά
και να κρατάω τις νύχτες μετ΄άστρα
και να φυλάω τα στενά.

Μου ξανάρχονται ένα-ένα χρόνια δοξασμένα
Να ‘τανε το εικοσιένα να ‘ρθει μια βραδιά.  

ΔΕΚΑ ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ

Δέκα παλικάρια στήσανε χορό
Στου Καραϊσκάκη το κονάκι
Πέφτουν τα ντουβάρια από το χορό
Κι από τις πεννιές του Μιχαλάκη.

Κι όλη νύχτα λέγαμε τραγούδια γα τη λευτεριά
Κι όλη νύχτα κλαίγαμε,Γοργόνα Παναγιά (2)

Και το βράδυ-βράδυ ήρθαν ήρθαν με τα μας
Μάρκος Βαμβακάρης με Τσιτσάνη,
Σμίξαν τα μπουζούκια και ο μπαγλαμάς
Με το Ταμπουρά του Μακρυγιάννη.

Κι όλη νύχτα λέγαμε τραγούδια γα τη λευτεριά
Κι όλη νύχτα κλαίγαμε,Γοργόνα Παναγιά (2)

Κι έβαλα ένα βόλι στο καργιόφυλλο
Κι έριξα τη νύχτα να φωτίσει
Κι είπα να φωνάξουν το Θεόφιλο
Τον καημό μας για να ζωγραφίσει

Κι όλη νύχτα λέγαμε τραγούδια γα τη λευτεριά
Κι όλη νύχτα κλαίγαμε,Γοργόνα Παναγιά (2)